توليد شيرابه و گازهای حاصل از آن يكی از معضلات اساسی محل های دفن بهداشتی زباله مي باشد. با افزايش حجم، پيچيدگي و تنوع ترکيبات مواد زائد، شيرابه توليدی آن ها هم بالطبع افزايش می يابد. تصفيه شيرابه حاصل از محل های دفن مواد زايد شهری، به عنوان يکی از مهم ترين مسائل زيست محيطی در همه نقاط دنیا بوده که در ایران کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. از روش های مختلفی همچون گردش مجدد شيرابه به سلول دفن (تصفیه در جا)، تبخير شيرابه، تخليه به تصفيه خانه فاضلاب و تصفيه شيرابه به روش های مختلف فیزیکو شیمیایی و بیولوژیکی و سپس دفع جهت سامان دهی و مدیریت شیرابه استفاده می شود. این روش ها وابستگی زیاد به ترکیبات شیرابه دارد. از سوی دیگر محدودیت­ های هر روش به استفاده مجدد از پسآب و به مسائلی مانند انرژی مصرفی و پیچیدگی راهبری سیستم وابسته می­ باشد.

تركیب شیرابه محل دفن و کمپوست از محلي به محل ديگر بسیار متفاوت است و بستگي به تركیب زباله، شرايط هیدرولوژيكي و چگونگي بهره­ برداري از تجهیزات دفع و شرايط آب و هوایی دارد.

به صورت کلی می توان گفت که شيرابه زباله داراي 10 درصد ماده خشک بوده و حدود 5/38 درصد از مواد خشک آن را مواد آلی تشکيل مي دهد. واکنش شيرابه به دليل وجود اسيدهای آلی و معدنی، اسيدی مي باشد. جامدات کل TS شيرابه شامل 40 درصد جامدات ثابت (TFS) و 60 درصد جامدات فرار (TVS) بوده و pH شيرابه زباله شهری از 2/4 تا 8/6 متغير و ميانگين آن 25/5 محاسبه می شود.

شيرابه حاوي ترکيبات و آلاينده های گوناگون از جمله فلزات سنگين می باشد. اين فلزات به راحتي در محيط تجزيه نمی شوند و می توانند در زنجيره غذايی تغليظ شده مشکلات فراوان براي محيط زيست و انسان به وجود آورند. پايداری فلزات در محيط زيست مشکلات ويژه ای را ايجاد مي کند. فلزات سنگين نمي توانند مانند  آلاينده های آلی از طريق فرايندهای زيستی در طبیعت تجزيه شوند. يکی از پيامدهای مهم پايداری آن ها، تغليظ بيولوژيکی در زنجيره غذايی است که در نتيجه اين فرايند مقدار فلزات در طبقه های بالاتر زنجيره غذايی تا چندين برابر مقادير موجود در آب يا هوا يافت مي شوند. اين امر موجب آسيب گياهان و در نهايت سبب به مخاطره انداختن سلامت جانوران و انسان مي گردد.

شيرابه سبب آلودگی آب های سطحی و زير زمينی مي گردد و يکي از عمده ترين مشکلات مراکز دفع زباله، مسأله آلودگی آب های زيرزمينی در اثر نفوذ شيرابه است. مهم ترين جنبه آلايندگی شيرابه، در واقع بار آلی بسيار بالاي تجزيه ناپذير آن مي باشد. که کاهش آن به طور معمول از طريق واکنش های بيولوژيکی امکان پذير نيست. به همين دليل است که COD خالص که اختلاف بين COD  و BOD مي باشد به وسيله روش لجن فعال و ساير روش های بيولوژيکی حذف نخواهد گرديد.

نکته مهم ديگر در تصفيه شيرابه وجود فلزات سنگين و همچنين وجود آلايندگی شديد ميکروبی مي باشد که روش های معمول بیولوژيکی کارآمدي لازم را براي از بين بردن آن ندارند.

از آنجا که مشخصه­ های کیفی شیرابه بسیار متنوع و پیچیده بوده، بنابر تجربیات جهانی سه شاخص برای آلودگی و تصفیه شیرابه ارائه شده است. طبیعتا این مشخصه­ ها راهنمای کلی بوده و جواب دقیق و نهایی به کیفیت و روش تصفیه نخواهند داد. این مواد به صورت نسبی در سایر آب ها کم بوده؛ از این رو در مشخصه­ های کیفی شیرابه مهم می ­باشند. این سه شاخص عباتند از:

• غلظت بالای نیتروژن آمونیاکی که ممکن است به 5000 mg/L برسد.
• نسبت کم و اندک BOD/COD که حتی به 0.01 هم برسد.
• غلظت نسبتا بالای شوری و مشخصا NaCl و هم­چنین مواد جامد.